Translate

Παρασκευή 31 Μαΐου 2013

Σαν Σήμερα

01/06/1941: Από τις 28 Μαΐου έως την 1η Ιουνίου 1941, αποχωρούν από τη Σούδα και τα Σφακιά Κρήτης περίπου 15.000 Βρετανοί, οι οποίοι μεταφέρονται στην Αίγυπτο. Εκείνοι, που δεν μπορούν να απομακρυνθούν, εξουσιοδοτούνται να συνθηκολογήσουν. Για την άμυνα του νησιού είχαν διατεθεί δυνάμεις του Βρετανικού Εκστρατευτικού Σώματος από 1.512 αξιωματικούς και 29.900 οπλίτες. Οι ελληνικές δυνάμεις εξοπλισμένες και εκπαιδευμένες με ατέλεια, ήταν η Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, η Σχολή Οπλιτών Χωροφυλακής, 8 τάγματα νεοσύλλεκτων οπλιτών, δηλαδή 474 αξιωματικοί, 10.977 οπλίτες και 3.000-4.000 ένοπλοι πολίτες. Οι Γερμανοί διέθεσαν 22.750 αξιωματικούς και οπλίτες και 1.370 αεροσκάφη. Οι απώλειές τους ξεπέρασαν τους 8.000 άνδρες, 220 καταστρεμμένα αεροπλάνα και 150, που υπέστησαν σοβαρές ζημιές.
01/06/1943: Έλληνες αντάρτες ανατινάζουν τη σήραγγα του Κούρνοβου Φθιώτιδας, κατά τη διέλευση αμαξοστοιχίας που μεταφέρει Ιταλούς στρατιώτες και πολεμοφόδια. 

Σαν Σήμερα

                                 Θεόδωρος Δηλιγιάννης
Σαν Σήμερα δολοφονήθηκε ο Θ.Δηλιγιάννης:Το απόγευμα της 31ης Μαίου 1905 ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης, ως πρωθυπουργός, πήρε το δρόμο για τη Βουλή, προκειμένου να παραστεί σε μία συνεδρίαση ρουτίνας. Στις 5:05 μ.μ. έφθασε με την άμαξά του στην είσοδο του Βουλευτηρίου, στην οδό Σταδίου, συνοδευόμενος από τον σωματοφύλακά του Γιάννη Πάνο.
Ένας άνδρας 35 περίπου ετών προθυμοποιήθηκε να του ανοίξει την πόρτα της άμαξας. Ήταν ψηλού αναστήματος, μαυριδερός, με ρούχα κόκκινα σχεδόν ξεβαμμένα. Ο ανύποπτος Δεληγιάννης τον ευχαρίστησε και κατευθύνθηκε προς τη μαρμάρινη κλίμακα της Βουλής. Τότε, ο άγνωστος με μια αστραπιαία κίνηση έβγαλε ένα μαχαίρι και το βύθισε στην κοιλιά του άτυχου πολιτικού.

Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

Σαν Σήμερα

                                          
30/05/1919: Ο ελληνικός στρατός (Ι Τάγμα του 8ου Συντάγματος Πεζικού και ίλη του 3ου Συντάγματος Ιππικού) καταλαμβάνει την Πέργαμο. 
30/05/1941: Τη νύχτα της 30ής Μαΐου αφαιρείται από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης η γερμανική σημαία από δύο νεαρούς Έλληνες φοιτητές (Μανόλη Γλέζο και Απόστολο Σάντα), παρά την ύπαρξη γερμανικής φρουράς. Το κατόρθωμα των δύο νέων αποτελεί μία από τις πρώτες εκδηλώσεις της ηρωικής αντίστασης του ελληνικού λαού κατά των κατακτητών και προξενεί πολύ ζωηρή εντύπωση σε όλο τον κόσμο.

Τετάρτη 29 Μαΐου 2013

29/05/1453: Ημέρα Τρίτη. Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως. Η πτώση της Ιστορικής Πόλεως και ο ηρωικός θάνατος του τελευταίου Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου σημειώνουν και το τέλος του Βυζαντίου, με την υπερχιλιετή ιστορία του.

Ιστορική Μνήμη Άλωσης Της Κωνσταντινούπολης

ίναι όμως και κάποιος άλλος που αρνείται
Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης υπήρξε το αποτέλεσμα της πολιορκίας της βυζαντινής πρωτεύουσας, της οποίας Αυτοκράτορας ήταν ο Κωνσταντίνος ΙΑ'Παλαιολόγος από τον οθωμανικό στρατό, με επικεφαλής τον σουλτάνο Μωάμεθ Β'. Η πολιορκία διήρκεσε από τις 6 Απριλίου έως την Τρίτη, 29 Μαϊου 1453 (Ιουλιανό ημερολόγιο). Όταν τελικά η Κωνσταντινούπολη αλώθηκε, η υπερχιλιετής Βυζαντινή Αυτοκρατορία έπαψε να υπάρχει.
Το Βυζάντιο ήταν ήδη εξασθενημένο και διαιρεμένο τους τελευταίους δύο αιώνες, σκιά της παλιάς Αυτοκρατορίας. Η Άλωση του 1204 από τους Σταυροφόρους και αργότερα, μετά την επανάκτησή της το 1261, οι πολιτικές και θρησκευτικές έριδες, η αδυναμία βοήθειας από την Δύση, η άσχημη οικονομική κατάσταση και η φυγή ανθρώπινου δυναμικού, οδήγησαν στη σταδιακή εξασθένηση και συρρίκνωση. Η κατάληψη της Καλλίπολης το 1354 από τους Οθωμανούς, η οποία έφερε ορδές φανατικών μουσουλμάνων πολεμιστών στην Ευρώπη, σταδιακά κύκλωσε εδαφικά το Βυζάντιο, το οποίο έγινε το 1373 φόρου υποτελής στον Οθωμανό σουλτάνο. Έτσι, η Άλωση ήλθε ως φυσικό αποτέλεσμα και της αδιάκοπης επέκτασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην ευρύτερη περιοχή. Οι συγκρούσεις ήταν ιδιαίτερα άνισες υπέρ των Τούρκων, σε σημείο που να μνημονεύεται από τις πηγές το τετελεσμένο της έκβασης της πολιορκίας. Ιδιαίτερη μνεία γίνεται και στον ηρωισμό των πολιορκημένων και ιδιαίτερα του Αυτοκράτορα. Το γεγονός της πτώσης της «θεοφυλάκτου Πόλεως», άφησε βαθιά ίχνη στις πηγές της εποχής.
Απόρροια της Άλωσης ήταν η συνέχιση της εδαφικής προώθησης των Τούρκων. Κατά τα τέλη του 17ου αιώνα η Οθωμανική Αυτοκρατορία έφτασε στο απόγειό της, απειλώντας την Βιέννη. Πολλές φορές η Άλωση της Κωνσταντινούπολης χρησιμοποιείται από τους ιστορικούς ως γεγονός που σηματοδοτεί το τέλους του Μεσαίωνα και την έναρξη της Αναγέννησης. Πολλοί μάλιστα εξ αυτών συμφωνούν στο ότι η μαζική μετακίνηση πολλών Ελλήνων από την Κωνσταντινούπουλη στην Ιταλία λόγω της Άλωσης έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του περιεχομένου και της φιλοσοφίας που ακολούθησαν τα πρόσωπα της Αναγέννησης.

να παραστεί εκείνη τη θλιβερή ημέρα στο "ενωτικό συλλείτουργο". Ο Πρωτοσύγκελος του Πατριαρχείου, ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ!!! Αν και προσωπικός φίλος του Αυτοκράτορα, λέει το ΜΕΓΑΛΟ "ΟΧΙ" και δεν παρίσταται, εξοργίζοντας τον Κωνσταντίνο που διατάσει την εξορία του, μαζί με τον Διάκονό του ’γιο Νικόλαο

Σαν Σήμερα

29/05/1906: Τα ανταρτικά σώματα Βολάνη, Γύπαρη και Κανελλόπουλου, που βρίσκονταν στο ύψωμα Χωράφι Μήτρου, ανάμεσα στο Λέχοβο και τα Ασπρόγεια της Δυτικής Μακεδονίας, δέχονται επίθεση από υπέρτερες τουρκικές δυνάμεις. Η μάχη, που διαρκεί δώδεκα ώρες, είναι πολύ σφοδρή με σοβαρές απώλειες και για τους δύο αντιπάλους και η απήχησή της έντονη, ακόμη και στους προξένους και στρατιωτικούς ακολούθους των ξένων κρατών. 
29/05/1917: Συμμαχικά αγήματα αποβιβάζονται στον Ισθμό της Κορίνθου και στον Πειραιά, υπό τον Jonnart, μέλος της γαλλικής βουλής, που είχε οριστεί από τους Συμμάχους ως ύπατος αρμοστής τους στην Ελλάδα, και εξαναγκάζουν το βασιλιά Κωνσταντίνο να παραιτηθεί από το θρόνο του και να αφήσει διάδοχό του το δευτερότοκο γιο του Αλέξανδρο. Το γεγονός αυτό ανοίγει το δρόμο για την ενοποίηση της Ελλάδας υπό  τον Ελευθέριο Βενιζέλο.
29/05/1941: Τη νύχτα 28/29 Μαΐου 1941, τα βρετανικά τμήματα του Ηρακλείου επιβιβάζονται σε οκτώ πολεμικά πλοία, χωρίς αυτό να γίνει αντιληπτό από τους Γερμανούς και αναχωρούν για την Αίγυπτο. Οι Γερμανοί εισέρχονται και καταλαμβάνουν το Ηράκλειο. Τα ελληνικά τμήματα, αγνοώντας την αποχώρηση των Βρετανών, αφού δεν ειδοποιήθηκαν σχετικά απ’ αυτούς, παραδίνονται στους Γερμανούς.  

Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

Σαν Σήμερα

                                              
                            27/05/1941: Οι Γερμανοί καταλαμβάνουν την πόλη των Χανίων.

Παρασκευή 24 Μαΐου 2013

Σαν Σήμερα

                                               
25/05/1941: Οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το χωριό Γαλατάς Χανίων, το οποίο ανακαταλαμβάνεται τις βραδινές ώρες από ελληνικά τμήματα.

Σαν Σήμερα



24/05/1941: Οι Γερμανοί, αφού ενισχύθηκαν, καταλαμβάνουν το Καστέλι Κισσάμου. 
24/05/1944: Τμήματα Ελλήνων ανταρτών και Βρετανών καταδρομέων επιτίθενται στη γερμανική φρουρά της Νάξου, προκαλώντας σημαντικές απώλειες.

Τετάρτη 22 Μαΐου 2013

Σαν Σήμερα

22/05/1941: Αποτυγχάνει βρετανική αντεπίθεση, που εκτοξεύεται για την ανακατάληψη του αεροδρομίου Μάλεμε. Οι Γερμανοί, σε όλη τη διάρκεια της ημέρας, κάτω από τα πυρά του συμμαχικού πυροβολικού, ενισχύονται με προσγείωση τμημάτων και πυροβόλων της 5ης Ορεινής Μεραρχίας. 
22/05/1941: Η γερμανική αεροπορία βυθίζει, στα νερά της Κρήτης, δύο βρετανικά καταδρομικά και ένα αντιτορπιλικό. 

Τρίτη 21 Μαΐου 2013

Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης

Χρόνια πολλά στον αδερφό μου,και χρόνια πολλά σε κάθε Κωνσταντίνο,Ελένη και Κωνσταντίνα.

Σαν Σήμερα

21/05/1941: Στην περιοχή του αεροδρομίου του Ρεθύμνου, οι συμμαχικές δυνάμεις εκτοξεύουν αντεπιθέσεις με επιτυχία και εκκαθαρίζουν τους αλεξιπτωτιστές, που το απειλούσαν. Στην περιοχή του Ρεθύμνου, το Τάγμα Χωροφυλακής αποκρούει γερμανική επίθεση και ενεργεί αντεπίθεση. Οι απώλειες των Γερμανών είναι σημαντικές, ενώ συλλαμβάνεται αιχμάλωτος και ο Διοικητής του 2ου Συντάγματος Αλεξιπτωτιστών, Συνταγματάρχης Στουρμ. 
21/05/1941: Το Ηράκλειο βομβαρδίζεται με σφοδρότητα. Οι Γερμανοί εισχωρούν στην πόλη, αλλά μετά από αντεπίθεση, στην οποία συμμετέχουν και ένοπλοι πολίτες, απωθούνται με πολλές απώλειες.
 21/05/1941: Οι Γερμανοί αλεξιπτωτιστές, αφού ενισχύθηκαν, καταλαμβάνουν το αεροδρόμιο Μάλεμε και, παρά τα πυκνά πυρά πυροβολικού της 2ης Νεοζηλανδικής Μεραρχίας, κατορθώνουν να μεταφέρουν, με κανονική προσγείωση, ένα ακόμη τάγμα. 
 21/05/1941: Τη νύχτα 21/22 Μαΐου, μοίρα του βρετανικού στόλου βυθίζει ολόκληρη νηοπομπή από πλωτά μέσα, γεμάτα από γερμανικά στρατεύματα, που κατευθύνονται από την ηπειρωτική Ελλάδα για να επέμβουν στη μάχη της Κρήτης. Ανάλογη τύχη έχει και άλλη παρόμοια νηοπομπή, κατά τη νύχτα 22/23 Μαΐου.

Κυριακή 19 Μαΐου 2013

Σαν Σήμερα

20/05/1920: Το Σώμα Στρατού Εθνικής Άμυνας, υπό τον Αντιστράτηγο Εμμανουήλ Ζυμβρακάκη, ολοκληρώνει την απελευθέρωση της Δυτικής Θράκης, που είχε αρχίσει στις 11 Απριλίου 1920, όταν τα γαλλικά στρατεύματα που την κατείχαν άρχισαν να υποχωρούν. 
20/05/1941: Μετά από σφοδρό αεροπορικό βομβαρδισμό, αρχίζει από τις 08.00 αεραποβατική έφοδος των Γερμανών στην περιοχή των Χανίων (αεροδρόμιο Μάλεμε, κοιλάδα Αγιάς, Σούδα-Ακρωτήρι). Παρότι το μεγαλύτερο μέρος των αλεξιπτωτιστών και των τμημάτων που προσγειώνονται με ανεμόπτερα εξοντώνεται από τις ελληνικές και συμμαχικές δυνάμεις της περιοχής, οι Γερμανοί πετυχαίνουν τελικά, μέχρι τη νύχτα, να δημιουργήσουν μικρά αεροπρογεφυρώματα στο Μάλεμε (ύψ. 107) και στην Αγιά. Από τις 16.00 ενεργείται ρίψη αλεξιπτωτιστών και στην περιοχή του Ηρακλείου, όπου τα συμμαχικά και ελληνικά τμήματα εξοντώνουν περίπου 1.000 απ’ αυτούς, χωρίς οι Γερμανοί να πετύχουν σοβαρά αποτελέσματα. Από τις 16.25 ενεργείται, επίσης, αεραπόβαση στην περιοχή Ρεθύμνου και, παρά τους πεισματώδεις αγώνες των αμυνόμενων συμμαχικών και ελληνικών τμημάτων, οι Γερμανοί πετυχαίνουν, μέχρι τη νύχτα 20/21, με απώλειες 400 ανδρών, να καταλάβουν σταθερές θέσεις στα Περιβόλια, στα Καστελλάκια, και στον Εσταυρωμένο. Τον αμυντικό αγώνα της Κρήτης βοηθάει με επιτυχία και ο άμαχος πληθυσμός. 
20/05/1944: Υπογράφεται συμφωνία από τους αντιπροσώπους των αντιστασιακών οργανώσεων και τους εκπροσώπους των πολιτικών κομμάτων στο συνέδριο του Λιβάνου, που συγκαλείται υπό την προεδρία του Γεωργίου Παπανδρέου. Βάσει της συμφωνίας αποφαζεται η συγκρότηση Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας, η υπαγωγή όλων των ανταρτικών δυνάμεων σε κοινό αρχιστράτηγο, που θα οριστεί από την κυβέρνηση, και η καταγγελία των Ταγμάτων Ασφαλείας.

Σαν Σήμερα:Γενοκτονία Ποντίων από τους σφαγείς νεότουρκους

Ένα εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού ζούσε στα βόρεια της Μικράς Ασίας, στην περιοχή του Πόντου, μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η άλωση της Τραπεζούντας το 1461 από τους Οθωμανές δεν τους αλλοίωσε το φρόνημα και την ελληνική τους συνείδηση, παρότι ζούσαν αποκομμένοι από τον εθνικό κορμό. Μπορεί να αποτελούσαν μειονότητα -το 40% του πληθυσμού, αλλά γρήγορα κυριάρχησαν στην οικονομική ζωή της περιοχής, ζώντας κυρίως στα αστικά κέντρα.
Η οικονομική τους ανάκαμψη συνδυάστηκε με τη δημογραφική και την πνευματική τους άνοδο. Το 1865 οι Έλληνες του Πόντου ανέρχονταν σε 265.000 ψυχές, το 1880 σε 330.000 και στις αρχές του 20ου αιώνα άγγιζαν τις 700.000. Το 1860 υπήρχαν 100 σχολεία στον Πόντο, ενώ το 1919 υπολογίζονται σε 1401, ανάμεσά τους και το περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας. Εκτός από σχολεία διέθεταν τυπογραφεία, περιοδικά, εφημερίδες, λέσχες και θέατρα, που τόνιζαν το υψηλό τους πνευματικό επίπεδο.
Το 1908 ήταν μια χρονιά - ορόσημο για τους λαούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τη χρονιά αυτή εκδηλώθηκε και επικράτησε το κίνημα των Νεότουρκων, που έθεσε στον περιθώριο τον Σουλτάνο. Πολλές ήταν οι ελπίδες που επενδύθηκαν στους νεαρούς στρατιωτικούς για μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της θνήσκουσας Αυτοκρατορίας.
Σύντομα, όμως, οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν. Οι Νεότουρκοι έδειξαν το σκληρό εθνικιστικό τους πρόσωπο, εκπονώντας ένα σχέδιο διωγμού των χριστιανικών πληθυσμών και εκτουρκισμού της περιοχής, επωφελούμενοι της εμπλοκής των ευρωπαϊκών κρατών στο Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ελληνικό κράτος, απασχολημένο με το «Κρητικό Ζήτημα», δεν είχε τη διάθεση να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο με την Τουρκία.
Οι Τούρκοι με πρόσχημα την «ασφάλεια του κράτους» εκτοπίζουν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού στην αφιλόξενη μικρασιατική ενδοχώρα, μέσω των λεγόμενων «ταγμάτων εργασίας» («Αμελέ Ταμπουρού»). Στα «Τάγματα Εργασίας» αναγκάζονταν να υπηρετούν οι άνδρες που δεν κατατάσσονταν στο στρατό. Δούλευαν σε λατομεία, ορυχεία και στη διάνοιξη δρόμων, κάτω από εξοντωτικές συνθήκες. Οι περισσότεροι πέθαιναν από πείνα, κακουχίες και αρρώστιες. Αντιδρώντας στην καταπίεση των Τούρκων, τις δολοφονίες, τις εξορίες και τις πυρπολήσεις των χωριών τους, οι Ελληνοπόντιοι, όπως και οι Αρμένιοι, ανέβηκαν αντάρτες στα βουνά για να περισώσουν ό,τι ήταν δυνατόν. Μετά τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1916, οι τούρκοι εθνικιστές υπό τον Μουσταφά Κεμάλ είχαν πλέον όλο το πεδίο ανοιχτό μπροστά τους για να εξολοθρεύσουν τους Ελληνοπόντιους. Ό,τι δεν κατάφερε ο Σουλτάνος σε 5 αιώνες το πέτυχε ο Κεμάλ σε 5 χρόνια!
Το 1919 οι Έλληνες μαζί με τους Αρμένιους και την πρόσκαιρη υποστήριξη της κυβέρνησης Βενιζέλου προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα αυτόνομο ελληνοαρμενικό κράτος. Το σχέδιο αυτό ματαιώθηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι εκμεταλλεύθηκαν το γεγονός για να προχωρήσουν στην «τελική λύση».

Στις 19 Μαίου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200.000, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000.
Όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ήλθαν στην Ελλάδα. Με τις γνώσεις και το έργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή ελληνικού κράτους και άλλαξαν τις πληθυσμιακές ισορροπίες στη Βόρειο Ελλάδα.
Με αρκετή, ομολογουμένως, καθυστέρηση, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού.



Πέμπτη 16 Μαΐου 2013

Σαν Σήμερα

οριζοντια γραμμη17/05/1913: Υπογράφεται στο Λονδίνο συνθήκη ειρήνης ανάμεσα στην Τουρκία και τα βαλκανικά κράτη, με την οποία τερματίζεται ο Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος.   
17/05/1914: Μετά την επιτυχημένη έκβαση του ένοπλου αγώνα των Βορειοηπειρωτών και την επέμβαση της Διεθνούς Επιτροπής Ελέγχου, υπογράφεται το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας, μεταξύ αντιπροσώπων της Προσωρινής Κυβέρνησης της Αυτόνομης Βόρειας Ηπείρου, της Διεθνούς Επιτροπής Ελέγχου και της Αλβανίας. Με αυτό εξασφαλίζονται τα δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών, με την παραχώρηση κάποιου είδους αυτονομίας σε όλες τις επαρχίες της Βόρειας Ηπείρου, με βάση την κοινοτική αυτοδιοίκηση. 
17/05/1918: Το Ελληνικό Σώμα Στρατού της Εθνικής Άμυνας (Αντιστράτηγoς Εμμανoυήλ Ζυμβρακάκης) καταλαμβάνει την τοποθεσία Σκρα, που κατείχαν οι Βούλγαροι, σε μέτωπο 12 χιλ. και βάθος 1-2 χιλ. Την κύρια επίθεση εναντίον του Σκρα πραγματοποιεί η Μεραρχία Αρχιπελάγους (τρία Συντάγματα στην πρώτη γραμμή), τις ώρες 04.55 - 06.30 και καταλαμβάνει τη γραμμή Τoυμoυλoύζ - Σερφ - Boλάν, μετά από πεισματώδη αγώνα. Τις υπόλοιπες επιθέσεις πραγματοποιούν ταυτόχρονα, δυτικά η Μεραρχία Σερρών, η οποία φθάνει μέχρι βορειοανατολικά του χωριού Λούντζι (Λαγκαδά), ενώ ανατολικά η Μεραρχία Κρήτης μέχρι τα υψώματα Λούμνιτσα Ρέμμα. Συλλαμβάνονται 1.782 αιχμάλωτοι και κυριεύονται μεγάλες ποσότητες οπλισμού και πυρομαχικών. Οι απώλειες των ελληνικών μεραρχιών είναι 341 νεκροί (από τους οποίους 29 αξιωματικοί), 164 αγνοούμενοι και 2.204 τραυματίες. 
17/05/1919: Το II/38 Τάγμα Ευζώνων καταλαμβάνει τα Θείρα (Νομού Αϊδινίου Μικράς Ασίας) και γίνεται δεκτό με πρωτοφανή ενθουσιασμό από τους Έλληνες κατοίκους της περιοχής.

Τετάρτη 15 Μαΐου 2013

Σαν Σήμερα

16/05/1912: Υπογράφεται στη Σόφια ελληνοβουλγαρική αμυντική συνθήκη η οποία αποτελεί το προοίμιο της ελληνοβουλγαρικής συμμαχίας, για την αντιμετώπιση του τουρκικού κινδύνου.
16/05/1919: Διλοχία του 8ου Συντάγματος Κρητών αποβιβάζεται στις Κυδωνιές (Αϊβαλί) της Μικράς Ασίας και καταλαμβάνει την πόλη.
 
16/05/1920: Υπογράφεται στην Καπέστιτσα προσωρινή συμφωνία ανάμεσα σε Έλληνες και Αλβανούς αντιπροσώπους, με την οποία, για να διευκολυνθούν οι συνεννοήσεις ανάμεσα στην ελληνική και την αλβανική κυβέρνηση, όσο καιρό θα χρειαζόταν να επιλυθεί οριστικά το Βορειοηπειρωτικό θέμα από το Ανώτατο Διασυμμαχικό Συμβούλιο, οι Αλβανοί αναλαμβάνουν την υποχρέωση να σέβονται τα δικαιώματα του ελληνικού στοιχείου, ενώ οι Έλληνες να σταματήσουν την προέλαση του στρατού για την κατάληψη της Κορυτσάς.

Τρίτη 14 Μαΐου 2013

Σαν Σήμερα

14/05/1919: Ο ελληνικός στρατός (4ο Σύνταγμα Πεζικού) καταλαμβάνει το Αϊδίνιο της Μικράς Ασίας.
14/05/1920: Η Μεραρχία Σερρών, μετά από προέλασή της, εισέρχεται στις 09.00 στην Κομοτηνή και αντικαθιστά τις γαλλικές φρουρές. Την ίδια μέρα αποβιβάζεται στην Αλεξανδρούπολη το 15ο Σύνταγμα Πεζικού (Μεραρχίας Ξάνθης) και αντικαθιστά τα γαλλικά τμήματα που βρίσκονταν στην πόλη.
14/05/1941: Η γερμανική αεροπορία αρχίζει σφοδρούς βομβαρδισμούς με κύριους στόχους τα αεροδρόμια της Κρήτης και τα λιμάνια Ηρακλείου και Σούδας. Από τη δράση της παρεμποδίζεται η άφιξη από τη Μέση Ανατολή του μεγαλύτερου μέρους του πολεμικού υλικού, που προοριζόταν για την άμυνα του νησιού.
14/05/1944: Τμήματα Ελλήνων ανταρτών του Ιερού Λόχου Πάρου επιτίθενται αιφνιδιαστικά, εξουδετερώνουν τη γερμανική φρουρά του αεροδρομίου του νησιού και συλλαμβάνουν αιχμάλωτο το διοικητή της.

Κυριακή 12 Μαΐου 2013

Σαν Σήμερα

12/05/1904: Ο ηρωικός Μακεδόνας οπλαρχηγός Βαγγέλης Γεωργίου, από το Στρεμπένο (Ασπρόγεια) της Φλώρινας, επιστρέφοντας από το Μοναστήρι, πέφτει σε ενέδρα Βούλγαρων κομιτατζήδων και σκοτώνεται ανάμεσα στη Λουμπένα (Πεδινό) και το Αετόζι (Αετός), της περιοχής του Αμύνταιου.
12/05/1919: Ο ελληνικός στρατός (με τα Ι και III Τάγματα του 5ου Συντάγματος Πεζικού) καταλαμβάνει τη Μαγνησία της Μικράς Ασίας.
12/05/1945: Η γερμανική φρουρά κατοχής της Κρήτης παραδίνεται.

Σάββατο 11 Μαΐου 2013

Σαν Σήμερα

11/05/1919: Ο ελληνικός στρατός (II Τάγμα του 5ου Συντάγματος Πεζικού) καταλαμβάνει το Νυμφαίο κοντά στη Σμύρνη.

Πέμπτη 9 Μαΐου 2013

Σαν Σήμερα

09/05/1919: Ο ελληνικός στρατός (5ο Σύνταγμα Πεζικού) καταλαμβάνει τη Μαινεμένη της Σμύρνης.

Τετάρτη 8 Μαΐου 2013

Κύπρος

                    "Δεν Ξεχνώ": Πώς γεννήθηκε η φράση-σύμβολο μιας τραγωδίας!
Η φράση-σύμβολο για την τραγωδία της Κύπρου με την εικόνα της κομμένης στα δύο, αιματοβαμμένης Κύπρου έχει γράψει τη δική του ιστορία παγκοσμίως. Εδώ, αποκαλύπτουμε αυτή τη μοναδική στιγμή.

Στην προσωπική του ιστοσελίδα, ndimou.gr ο ίδιος ο Νίκος Δήμου περιγράφει πώς οδηγήθηκε σε αυτή την επιλογή:

«Το σήμα σύμβολο "Δεν ξεχνώ" δημιουργήθηκε το πρωί της 14ης Αυγούστου 1974 την ημέρα που ο δεύτερος Αττίλας έκοψε την Κύπρο στα δύο. Ακούγοντας τα νέα στο ραδιόφωνο, οραματίστηκα την Κύπρο μαχαιρωμένη και την γραμμή του Αττίλα σαν μία ροή πηγμένου αίματος που σιγόσταζε. Όταν έφτασα στο γραφείο μου (τότε είχα την διαφημιστική εταιρία) κάλεσα τον διευθυντή του σχεδιαστηρίου, τον Διονύση Γεωργιόπουλο, του έδωσα ένα χάρτη της Κύπρου, την ιδέα και το κείμενο. Τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία.

Τυπώσαμε χιλιάδες αυτοκόλλητα, τα στείλαμε στις εφημερίδες και κατακλυσθήκαμε από αιτήσεις. Τυπώσαμε όσα μπορούσαμε, κάναμε αντίγραφα της μακέτας και τα δίναμε σε όποιον ήθελε να τυπώσει για λογαριασμό του, μεταφράσαμε το σύνθημα σε πολλές γλώσσες (μας το ζητούσαν, μαζί με μακέτες, Έλληνες φοιτητές από όλο τον κόσμο). Πήραμε εκατοντάδες γράμματα - το σημαντικότερο από τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο.

Τώρα το σήμα-σύμβολο έχει γίνει κοινό κτήμα - ελάχιστοι άνθρωποι γνωρίζουν την προέλευσή του. Αλλά για μένα είναι κάτι πολύ προσωπικό: ένας φόρος τιμής και αγάπης στα μέρη εκείνα της Κύπρου - Κυρήνεια, Μπελλαπάις, Σαλαμίνα, Αμμόχωστο - που είχα επισκεφθεί και αγαπήσει τρία χρόνια πριν την εισβολή».

Σαν Σήμερα

08/05/1897: Υπογράφεται ανακωχή μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων, στην τοποθεσία Ταράτσα, περίπου 3 χιλιόμετρα βόρεια της Λαμίας.
 08/05/1907: Ο Ανθυπολοχαγός Ζαχαρίας Παπαδάς (Φούφας), από το Πλατανάκι Αρκαδίας, επιτίθεται με το ανταρτικό σώμα του εναντίον των Βούλγαρων κομιτατζήδων που βρίσκονται μέσα στο χωριό Παλαιοχώρι (Φούφα). Στη μάχη που επακολουθεί σκοτώνεται μαζί με τέσσερις από τους άνδρες του.

Τρίτη 7 Μαΐου 2013

Σαν Σήμερα

07/05/1906: Το ανταρτικό σώμα του Ανθυπολοχαγού Αντωνίου Βλαχάκη (Λίτσα) προσβάλλει τους Βούλγαρους κομιτατζήδες των χωριών Οσνίτσανη (Καστανόφυτο) και Έζερετς (Πετροπουλάκη) της Καστοριάς. Η μάχη που ακολουθεί είναι από τις πιο σημαντικές του Μακεδονικού Αγώνα. Διαρκεί οκτώ ώρες και οι Βούλγαροι έχουν βαρύτατες απώλειες. Ένα τάγμα, όμως, από 750 Τούρκους προσβάλλει το ελληνικό σώμα, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν ο Αντώνιος Βλαχάκης και ο Λεωνίδας Πετροπουλάκης (υπαρχηγός του σώματος), καθώς και 22 από τους άνδρες τους.
07/05/1945: Η γερμανική φρουρά κατοχής της Μήλου παραδίνεται σε μονάδες του Ιερού Λόχου.

Δευτέρα 6 Μαΐου 2013

Ο πρώτος Έλληνας καμικάζι…ήταν ο Σμηνίας Γρηγόρης Βαλκανάς !

Η μεγάλη αυτή διαφορά και η υπεροχή σε μέσα σμίκρυνε και αντιστάθμιζε ο ηρωισμός, η αυταπάρνηση και η αυτοθυσία των Ελλήνων Αεροπόρων.
Ο Σμηνίας Γρηγόρης Βαλκανάς συμμετείχε σε Αερομαχία στην οποία ενεπλάκησαν πέντε ελληνικά P.Z.L. των 22 Μ.Δ. και 23 Μ.Δ. με ιταλικά καταδιωκτικά και βομβαρδιστικά αεροπλάνα, όπου όταν εξηντλήθησαν τα πυρομαχικά του, εξετέλεσε επίθεση αυτοκτονίας…..
Δανείζομαι από τον Τρίτο Τόμο της Ιστορίας της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας Εκδ. 1990. Σχετική αναφορά στον Ηρωικό θάνατο του Γρηγόρη Βαλκανά.
Χειριστής ενός από τα ελληνικά P.Z.L.ήταν ο Σμηνίας Βαλκανάς Γρηγόριος, ο μόνος από τους χειριστές της 23ης Μοίρας που δεν είχε ακόμα στο ενεργητικό του κατάρριψη εχθρικού αεροσκάφους.
Την αερομαχία πάνω από τη Μόροβα τη θεώρησε σαν την ευκαιρία που ζητούσε και που δεν του είχε παρουσιαστεί ως τότε.
Όταν, μετά από συνεχή ανταλλαγή πυρών, εξαντλήθηκαν όλα τα πυρομαχικά του, χωρίς ακόμα να έχει πετύχει τον αντικειμενικό σκοπό του, αποφασισμένος να μην επιστρέψει άπρακτος στη βάση του, έκανε επίθεση αυτοκτονίας, πέφτοντας με το αεροσκάφος του πάνω σε ένα ιταλικό καταδιωκτικό.
Η σύγκρουση ήταν μοιραία.
Τα δύο αεροπλάνα έπεσαν φλεγόμενα στο έδαφος και τα πληρώματα τους απανθρακώθηκαν”.
Ομως, η ηρωική αυτή πράξη αυτοθυσίας του” Σμηνία Γρηγόρη Βαλκανά είναι σχεδόν άγνωστη στην αεροπορική μας οικογένεια και στο ευρύτερο ελληνικό κοινό.
Ποτέ σε κανένα κείμενο ( με εξαίρεση την ιστορία της Πολεμική Αεροπορία έκδοση ΓΕΑ), ιστορικό πολυσέλιδο ή έκθεση για τα γεγονότα του ’40, δεν έχει αναφερθεί η αυτοθυσία-αυτοκτονία του Γρηγόρη Βαλκανά .
Ο ήρωας Σμηνίας Γρηγόρης Βαλκανάς (και όχι μόνο αυτός), ο Έλληνας πρόγονος των Καμικάζι, αυτός που φρουρώντας τις εναέριες Θερμοπύλες θυσίασε ό,τι πολυτιμότερο είχε, τη ζωή του, για να κρατήσει ελεύθερους -μαζί με τους συμπολεμιστές του -τους ελληνικούς ουρανούς, παραμένει άγνωστος μαζί με το ανεπανάληπτο μέχρι σήμερα κατόρθωμά του.
Σήμερα που τα πάντα έχουν ισοπεδωθεί, και οι ηθικές αξίες είναι είδος προς εξαφάνιση, από καιρό εις καιρό είναι αναγκαία η επίκληση “Ηρώων” όπως του Βαλκάνου, από το πάνθεο των Ηρώων της Πολεμική Αεροπορία για παραδειγματισμό των νέων μας.

Ελληνική Ιστορία

                                          Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ



Η αρχή της ιστορίας της σημαίας ανάγεται στην Αρχαιότητα. Έτσι, πολύ πριν από τον 6° αιώνα π.Χ., διάφοροι ανατολικοί λαοί (Ασσύριοι, Αιγύπτιοι, Πέρσες, Χετταίοι κ.ά.) χρησιμοποιούσαν κατά τη διάρκεια του πολέμου διάφορα σύμβολα που συνήθως είχαν θεία προέλευση, τα οποία μεταβλήθηκαν σε εμβλήματα (π.χ. η Κιβωτός των Ιουδαίων, ο αετός ή ο λευκός ίππος των Περσών κ.ά). Τα εμβλήματα αυτά τοποθετούνταν σε κοντάρια, τους «εμβληματοφόρους κοντούς». Στην αρχή τα εμβλήματα ήταν μεταλλικά, αλλά με την πάροδο του χρόνου παριστάνονταν σε τεμάχια υφάσματος. Με τον τρόπο αυτό δημιουργήθηκαν οι πρώτες σημαίες των αρχαίων χρόνων.



Οι Αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν ( τέλος 7ου αι. π.Χ. και εξής) τα σημεία ή επισήματα στις ασπίδες τους και στην πρώρα των πλοίων, για ν’ αναγνωρίζονται εύκολα μεταξύ τους οι στρατιώτες των μονάδων (Λ=Λακεδαιμόνιοι, Σ=Σικυώνιοι, παραστάσεις θεών ή συμβόλων τους, ζώων, μυθικών όντων κλπ). Ο Μέγας Αλέξανδρος χρησιμοποιούσε στο στράτευμα του σημαίες πορφυρού (=κόκκινου) υφάσματος, που ονομάζονταν φοινικίδες και τοποθετούνταν στην κορυφή των σαρισ(σ)ών (=επιμήκων δοράτων). Αργότερα οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν ανάλογα διακριτικά εμβλήματα, τα signa (=σημεία). Ιδιαιτέρως το Ιππικό της Ρώμης είχε σημαίες από ρούσσισν (δηλ. ερυθρό) ύφασμα, ονομαζόμενες vexilla.



Το κυριότερο ρωμαϊκό έμβλημα, ο αετός (aquila) χρησιμοποιούνταν μέχρι το φθινόπωρο του 312 μ.Χ., οπότε αντικαταστάθηκε κατόπιν διαταγής του Μεγάλου Κωνσταντίνου με το μονόγραμμα του Χριστού (σύμπλεγμα των γραμμάτων Χ και Ρ). Τη σημαία αυτή (labarum-λάβαρον) χρησιμοποίησε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία επί μεγάλο διάστημα. Εξέλιξη αυτού του λαβάρου ήταν η σημαία της εποχής της δυναστείας των Παλαιολόγων, δηλ. λευκή με γαλάζιο σταυρό και 4 χρυσές ακτίνες που στα άκρα τους είχαν ισάριθμα γαλάζια Β που σήμαιναν «Βασιλεύς βασιλέων βασιλεύων βασιλευόντων». Ο Δικέφαλος Αετός, από το 1300 μ.Χ. και εξής, ήταν το έμβλημα των Βασιλέων της Νικαίας και μελών του Αυτοκρατορικού Οίκου των Παλαιολόγων.







Κατά την Τουρκοκρατία οι επαναστατικές σημαίες έφεραν παράσταση με τον Δικέφαλο Αετό ή με Σταυρό. Στις 26 Φεβρ. 1821 υψώθηκε στο Ιάσιο της Μολδαβίας η πρώτη σημαία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας, που χρησιμοποίησε ο Αλέξανδρος Υψηλάντης στον ηρωικό αγώνα του κατά των Τούρκων. Στη μία όψη έφερε την εικόνα του Σταυρού και των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και την επιγραφή «Εν τούτω νίκα» και στην άλλη παράσταση του Φοίνικος και την επιγραφή «Εκ της κόνεώς μου αναγεννώμαι». Σχεδόν ένα μήνα αργότερα ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε στη Μονή Αγίας Λαύρας το περίφημο λάβαρο της Επαναστάσεως. Είχε ορθογώνιο σχήμα και απεικόνιση της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.



Κατά την Επανάσταση του 1821 χρησιμοποιήθηκαν ποικίλες σημαίες, στις οποίες σημαίνουσα παράσταση είναι αυτή του Σταυρού. Η Α' Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου (1 Ιανουαρίου 1822) καθόρισε ως «χρώματα του Εθνικού σημείου» το «κυανούν και λευκόν» και ως παράσταση αυτή του Σταυρού. Ο αριθμός των 9 λωρίδων της Ελληνικής Σημαίας ανταποκρίνεται, κατά την επικρατέστερη άποψη, στις συλλαβές της γνωστής φράσεως «Ελευθερία ή θάνατος» που αναγραφόταν σε μερικές σημαίες, όταν εξερράγη η Επανάσταση του 1821.



Ο λεπτομερής καθορισμός της Σημαίας μας έγινε κατά καιρούς με διάφορα Διατάγματα, όπως αυτό της 30.7.1828 (Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας) της 4/16 Απρ. 1833 και 28 Αυγ. 1858 (Βασιλεύς Όθων), 28 Δεκ. 1863 (Βασιλεύς Γεώργιος Α') κ.ά. Ο πλέον πρόσφατος σχετικός Νόμος είναι ο υπ' αρ. 851 της 21 Δεκ. 1978, με τον οποίο σαφώς καθορίζονται το σχήμα και οι διαστάσεις του Σταυρού και το πλάτος των εννέα ταινιών (λωρίδων). Βάσει του Νόμου αυτού έχουν καθορισθεί συνολικώς 8 μεγέθη σημαιών και ισάριθμα ύψη κοντών, αναλόγως του προορισμού κάθε σημαίας (επί φρουρίων, δημοσίων και δημοτικών κτηρίων, πρεσβειών, κρατικών οχημάτων και οικιών). Έτσι, το μεν μέγεθος των σημαιών κυμαίνεται από 6,48μ. Χ 4,32μ. μέχρι 0,27μ. Χ 0,18μ. και το ύψος των κοντών μεταξύ 12μ. και 2,6μ. Όταν η σημαία υψώνεται σε δημόσια κτήρια, στρατόπεδα, εκπαιδευτικά ιδρύματα κλπ, ο κοντός φέρει στην κορυφή του λευκή σφαίρα και επ' αυτής Σταυρό. Αν η σημαία υψώνεται σε ιδιωτικά γραφεία, οικίες, καταστήματα κλπ. τότε ο κοντός φέρει στην κορυφή του κυλινδρικό τεμάχιο που καμπυλώνεται στο άνω μέρος του. Σε περίπτωση αποκαλυπτηρίων προτομών ή αγαλμάτων, αυτά καλύπτονται με κυανόλευκες ταινίες και όχι με τη σημαία. Σε περίπτωση φθοράς της, η σημαία καταστρέφεται διά πυρός, βάσει σχετικής διαδικασίας.



Η Ελληνική Σημαία, ως το πλέον ιερό σύμβολο, μας υπενθυμίζει το χρέος μας έναντι του Έθνους και την υποχρέωση μας να θυσιάζουμε τη ζωή μας, υπερασπιζόμενοι την Ελλάδα. Η μεγαλύτερη, λοιπόν, τιμή για κάθε Έλληνα και Ελληνίδα είναι ο θάνατος για την Πατρίδα και τη Σημαία μας.

Άγιος Γεώργιος προστάτης των ενόπλων δυνάμεων μας

Η ζωή και το μαρτύριο του Αγίου Γεωργίου

Ο 'Αγιος και Μεγαλομάρτυρας Γεώργιος έζησε κατά τα τέλη του γ' και αρχές δ' μ.Χ. αιώνα στους χρόνους του φοβερού διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού. Κατάγονταν από τη χώρα της Καππαδοκίας, από μεγάλη και ένδοξη γενιά. Πρώτα ήταν αξιωματικός στο τάγμα των «Τριβούνων» και λίγο πριν αρχίσουν τα μαρτύρια του πήρε προαγωγή και έγινε Κόμης ένα αξίωμα, που σήμερα θα το λέγαμε Έπαρχος, Ηγεμών ή Στρατηλάτης.

Εκείνους τους χρόνους ο σατανόπληκτος βασιλιάς Διοκλητιανός γεμάτος από θαυμασμό προς τους θεούς των ειδώλων είχε βγάλει αυστηρές διαταγές προς τους υπηκόους του όσοι Χριστιανοί αφήσουν την θρησκεία τους, αρνηθούν τον Χριστό και προσκυνήσουν τα είδωλα, αυτοί ν' απολαμβάνουν βασιλικές τιμές και πολλά άλλα' όσοι χριστιανοί δεν αρνηθούν τον Χριστό και τη θρησκεία του, να θανατώνονται.

Νεότατος τότε ο 'Αγιος Γεώργιος μόλις είχε περάσει τα είκοσι χρόνια του φανερώνεται μοναχός του πως είναι χριστιανός. Κι όχι μονάχα αυτό, μπροστά στον αυτοκράτορα και τους αξιωματούχους του, γκρεμίζει τα πλανεμένα κι αδύναμα είδωλα των θεών, περιγελώντας όλους τους ειδωλολάτρες, που πιστεύουν στα άψυχα αγάλματα των ψεύτικων αυτών θεών.

Ο τύραννος Αυτοκράτωρ, εκτιμώντας την ένδοξη γενιά και την ανδρειωσύνη του Αγίου Γεωργίου στους πολέμους, άρχισε τα παρακάλια και τις υποσχέσεις να τον μεταπείσει. Μα ο 'Αγιος στέκεται σταθερός κι απαρασάλευτος, δυνατός σα διαμάντι, στη θρησκεία του Χριστού. Αρχίζουν οι απειλές, οι φοβέρες. Ο 'Αγιος τα καταφρονεί όλα. Χτυπούν τον 'Αγιο μ' ένα κοντάρι στην κοιλιά. Μα κατά θαυματουργικό τρόπο, ενώ έτρεξε αίμα πολύ από τη σάρκα του Αγίου, αυτός έμεινε ζωντανός και το κοντάρι λύγισε προς τα πίσω, για να μη διαπεράσει την αγιασμένη σάρκα του.

Από εκεί τον φέρνουν στα μεγαλύτερα μαρτύρια: τον δένουν γυμνό σε ένα τροχό, ο οποίος είχε γύρω του μπηγμένα μαχαίρια κοφτερά και τον κατρακυλούν σ' έναν κατήφορο. Κι ενώ το σώμα του Αγίου καταματώθηκε και κατατεμαχίστηκε, άγγελος Κυρίου στη στιγμή συναρμολόγησε τα κομμάτια του και παρουσιάστηκε πάλι ο 'Αγιος γερός, όπως πρώτα.

Βλέποντας τη θαυματουργούσα παρουσία του αληθινού Θεού, πολλοί από τους ειδωλολάτρες γύρισαν στην πίστη του Χριστού. Μα ο Διοκλητιανός δεν τους άφησε για πολύ να ζήσουν σε τούτο τον κόσμο. Τους αποκεφάλιζε αμέσως απ' το θυμό του. Την ίδια τύχη θα έχει αργότερα και η γυναίκα του η βασίλισσα Αλεξάνδρα, που βλέποντας τα θαύματα, ομολόγησε πως ο Χριστός είναι ο αληθινός θεός, και όχι τα είδωλα.

Και τα μαρτύρια του Αγίου Γεωργίου συνεχίζονται. Τον βάζουν μέσα σε ασβέστη που έβραζε κι εκείνος μένει ανέπαφος. Οι πιστοί προσεύχονται, άλλοι απ' τους ειδωλολάτρες κλονίζονται κι άλλοι προσεύχονται στον Χριστό. Παραγγέλνουν ένα ζευγάρι σιδερένια υποδήματα με καρφιά από μέσα κοκκινισμένα στη φωτιά. Τα φορούν στα πόδια του Αγίου και τον αναγκάζουν να τρέξει. Μα εκείνος δεν χρειάζεται καμιά ώθηση από τους στρατιώτες. Σπρώχνει μόνος του τον εαυτό του, λέγοντας: «Τρέχε Γεώργιε, τρέχε ίνα φθάσης το ποθούμενον!» Και παρακαλεί τον θεό να τον γιατρεύει και να του δίνει υπομονή ως το τέλος της ζωής του: «Κοίταξε από τους ουρανούς, Κύριε και ιδέ τον κόπον μου και άκουσον τους στεναγμούς του παιδευόμενου δούλου Σου, ότι επερίσσευσαν οι εχθροί μου και μίσος άδικον εμίσησάν με, δια το 'Αγιον Σου όνομα, αλλά ιάτρευσόν με, Δέσποτα, ότι εταράχθησαν τα κόκκαλά μου, και δός μου υπομονήν έως τέλους της ζωής μου, δια να μην ειπούν οι εχθροί μου, ότι με εξεδικήθησαν».

Σαν είδε ο αιμοβόρος τύραννος πως και τα σιδερένια πυρωμένα υποδήματα δεν έβλαψαν τον 'Αγιο, διέταξε να τον δέσουν και να τον δείρουν χειροδύναμοι στρατιώτες άσπλαχνα μέχρι θανάτου με ξερά βούνευρα. Όμως μάταια κουράστηκαν οι στρατιώτες. Ο στρατιώτης του Χριστού, ο «νοερός αδάμας της καρτερίας», έστεκε μπροστά του υγιέστατος. Η τυραννία του Διοκλητιανού περνούσε δύσκολες στιγμές. Κείνη την ώρα ο Μαγνέντιος, φίλος και σύμβουλος του αυτοκράτορα, θέλησε να πειράξει πνευματικά τον 'Αγιο, μια που τα σωματικά μαρτύρια δεν τον πείραζαν σε τίποτε.

Λέγει λοιπόν στον 'Αγιο Γεώργιο ν' αναστήσει, αν είναι αληθινός ο θεός του, ένα νεκρό που κείτονταν εκεί κοντά τους από τα παμπάλαια χρόνια πεθαμένος. Ο 'Αγιος γίνεται μια φωτεινή λαμπάδα τώρα, έτοιμος να καεί για να φωτίσει τους ειδωλολάτρες να πιστέψουν.Γονατίζει πάνω στον τάφο, σηκώνει το νου και τα χέρια του και προσεύχεται στον Θεό. Ώ θεία, ώ αγία πίστη του Αγίου Γεωργίου! Ο νεκρός ανοίγει τον τάφο του, ανασταίνεται, προσκυνάει τον 'Αγιο και δοξάζει τη δύναμη και τη θεότητα του Χριστού. Ο βασιλιάς και η σπείρα του τα \'χουν χαμένα. Ρωτούν τον αναστημένο νεκρό ποιος είναι κι αυτός τους αποκρίνεται πως ζούσε πριν ακόμη έρθει ο Χριστός στον κόσμο. Κι επειδή ήταν ειδωλολάτρης καιγόταν μέσα σε φωτιές τόσα χρόνια που ήταν πεθαμένος. Ο αναστημένος ήταν ένας δυνατός έλεγχος για την ειδωλολατρεία και κόσμος πολύς έρχονταν στην πίστη του Χριστού, γι' αυτό ο Αυτοκράτορας διέταξε να τον σκοτώσουν. Μαζί του κι ένας άλλος πρώην ειδωλολάτρης , που ο 'Αγιος του ανάστησε το νεκρό βόδι του, για να\' οργώνει το χωράφι του, μαρτύρησε κάτω από τα σπαθιά των απίστων.

Εκείνο, όμως, που έδωσε τη χαριστική βολή στον ειδωλολάτρη αυτοκράτορα και τράβηξε τους περισσότερους ειδωλολάτρες στη θρησκεία του Χριστού, ήταν η επίσκεψη του Αγίου στο ναό των ειδώλων, με την κρυφή ελπίδα του Μαγνετίου πως θα τον γυρίσει στη λατρεία των ειδώλων. Μπαίνοντας στο ναό ο 'Αγιος στάθηκε μπρος στο άγαλμα του Απόλλωνα και το ρώτησε αν ο Χριστός είναι Θεός κι αν πρέπει να Τον προσκυνούμε. Τότε ο δαίμονας που ήταν μέσα στο είδωλο κλαίγοντας σχεδόν και θρηνώντας αποκρίθηκε πως ο Χριστός είναι ο μόνος αληθινός Θεός! Και με το λόγο τούτο, σα να έγινε σεισμός κι ευθύς όλα τα είδωλα έπεσαν κάτω και συντρίφτηκαν. Και γέμισε ο τόπος από μαρμάρινα συντρίμματα των θεών, που δεν μπόρεσαν να σώσουν τον εαυτό τους από τον αφανισμό! Όρμησαν τότε πάνω του οι ιερείς των ειδώλων και τον πήγαν άρον-άρον στον αυτοκράτορα. Εκείνος έδωσε διαταγή να τους βγάλουν έξω από το κάστρο τον 'Αγιο και τη βασίλισσα Αλεξάνδρα, που έβριζε τον αυτοκράτορα και τα είδωλα και να τους αποκεφαλίσουν. Η βασίλισσα εξουθενωμένη, καθώς έκατσε στο δρόμο σ\' ένα έναν ξερόλιθο, παρέδωσε στον Κύριο την ψυχή της.

Ο 'Αγιος προχωρούσε. Και σαν έφτασε στον ορισμένο τόπο σήκωσε τ' αγιασμένα χέρια του και προσευχήθηκε μ\' αυτά τα λόγια: «Δοξασμένος να είσαι, Κύριε ο Θεός μου, ότι δεν με έδωκες εις κυνήγι εκείνων που με ζητούσαν, ούτε χαροποίησες τους εχθρούς μου κατεπάνω μου αλλά με γλίτωσες, ωσάν το πουλί από την παγίδα των κυνηγών και τώρα επακουσόν μου, Δέσποτα, 'Αγιε και προστάτευσόν με το δούλον Σου εις τούτην την ώρα την υστερινήν και γλύτωσε την ψυχήν μου από την πονηριά του κακού δαίμονος και των υπηρεσιών του και μην ενθυμηθής τα κακά που μου έκαναν οι εχθροί μου, συγχώρησε τους και δός τους ειρήνην και αγάπην και καθοδήγησέ τους εις το θέλημά Σου. Δέξου, Κύριε μου, και τη δική μου ψυχή και ανάπαυσέ την με τις ψυχές των Αγίων Σου· και εκείνους που επικαλούνται το όνομα μου για βοήθεια, χάρισέ τους τα αιτήματά των, ότι Σύ είσαι ευλογητός και δεδοξασμένος εις τους αιώνας. Αμήν». Και σκύβοντας πρόθυμα το λαιμό του, αποκεφαλίσθηκε από τους στρατιώτες και παρέδωσε στα χέρια του θεού το πνεύμα του. Το 'Αγιο Λείψανο του οι χριστιανοί το πήγαν στην Παλαιστίνη, όπου έκαμε άπειρα θαύματα, κι εκεί και σ\' όλο το χριστιανικό κόσμο, που καταφεύγει με πίστη στη χάρη του.

Δεν μπορούμε να επεκταθούμε και ν' αναφέρουμε έστω και απλό κατάλογο από τα θαύματα του Αγίου Γεωργίου. Εκείνο που θα χρειάζονταν να τονίσουμε είναι πως βλέποντας και εμείς σήμερα τα παθήματα, τα μαρτύρια, την καρτερία και την πίστη, με την οποία αγωνίστηκε ως το τέλος ο 'Αγιος, να αναθεωρήσουμε «την έκβαση της αναστροφής», για να μιμηθούμε «την πίστιν εκείνου».

Σαν Σήμερα

06/05/1897: Κατάπαυση του πυρός στη Θεσσαλία και στην Ήπειρο και έναρξη διαπραγματεύσεων για ανακωχή, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, με τη μεσολάβηση των Μεγάλων Δυνάμεων.
 06/05/1944: Ισχυρές βουλγαρικές δυνάμεις επιχειρούν εκκαθάριση της περιοχής βόρεια της γέφυρας Παπάδων της Δράμας από τις Εθνικές Ανταρτικές Ομάδες της Ένωσης Συμπολεμιστών Εθνικού Αγώνος (ΕΣΕΑ). Ύστερα, όμως, από ισχυρή αντίσταση των ανταρτικών ομάδων, αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τον αγώνα στις 15 Μαΐου 1944. Οι απώλειες των Βουλγάρων είναι 42 αξιωματικοί και 702 οπλίτες.