Translate

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2016

Ελευθερία ... βασική έννοια της Δημοκρατίας._


Στο κλίμα της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου ας συλλογιστούμε πώς έπειτα από 4 αιώνες τουρκοκρατίας καταφέραμε και καθιερώσαμε την ελευθερία ως βασική έννοια του Ελληνικού Έθνους, ως εγγυήτρια δύναμη της Δημοκρατίας.

Επιτεύχθηκε, με εθνική ενότητα, με πίστη στην ορθοδοξία, με αυταπάρνιση και με πιστεύω στο εμείς και όχι στο εγώ. Με πίστη στα ήθη και στις αρχές των προγόνων που έδωσαν δύναμη και κουράγιο για την απόφαση επανάστασης.

Με κλίμα ομόνοιας, με το βλέμμα να κοιτά την Ελλάδα ελεύθερη, με αυτοθυσία και με σκέψη στην μελλοντική Ελλάδα.

Η σκέψη μας στην θυσία όλων των Συμπατριωτών/Προγόνων μας και σε αυτούς που πίστεψαν και βοήθησαν στην δημιουργία ενός ελεύθερου ευρωπαικού έθνους, την Ελλάδα.

Είμαστε περήφανοι απόγονοι, ζήτω η 25η Μαρτίου._ 
Βασίλειος Σ. Κεσίδης

25η Μαρτίου : Ημέρα Εορτασμού του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και της Έναρξης της Ελληνικής Επανάστασης του 1821

 25η Μαρτίου : Ημέρα Εορτασμού του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και της Έναρξης της Ελληνικής Επανάστασης του 1821

 

Η περίοδος της Τουρκοκρατίας


Εορτάζουμε σήμερα με εθνική υπερηφάνεια την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821, την παλιγγενεσία των Ελλήνων, την αναγέννηση του Ελληνικού Κράτους και, ταυτόxρονα, πανηγυρίζουμε με θρησκευτική ευλάβεια, τον Ευαγγελισμό της Υπεραγίας Θεοτόκου. Εορτάζουμε με συγκίνηση και υπερηφάνεια, για ν' αποδώσουμε φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης στους ήρωες του Εικοσιένα. Αυτούς που πολέμησαν και θυσιάστηκαν, "για του Xριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία".

Στρέφουμε τη σκέψη μας στο παρελθόν, για να εξετάσουμε την ιστορική αυτή περίοδο, όχι για μια απλή υπόμνηση των γεγονότων, αλλά για να  επισημάνουμε τις ευθύνες μας από τις υποθήκες των προγόνων μας και να αντλήσουμε διδάγματα. Με την άλωση της Κωνσταντινούπολης, στις 29 Μαϊου 1453, η μαύρη νύχτα της σκλαβιάς κάλυψε τον εθνικό ορίζοντα, και το όνομα της Ελλάδας έσβησε από το χάρτη της Υδρογείου.

Για 400 περίπου χρόνια οι Έλληνες δοκίμασαν την καταπίεση και τη σκληρότητα του δυνάστη, που εκδηλωνόταν με σφαγές και διώξεις, αρπαγές και καταστροφές της περιουσίας, με βίαιο εξισλαμισμό και παιδομάζωμα. Η ελπίδα όμως και η πίστη δεν έσβησαν από τις καρδιές των Ελλήνων. Έγιναν τραγούδι και ύμνος, που απλώνονταν στα χωριά και τις πόλεις, στους κάμπους και στα βουνά και γίνονταν δύναμη όλων των σκλαβωμένων Ελλήνων εναντίον του βάρβαρου κατακτητή.

Με την άλωση της Κωνσταvτινούπολης, στις 29 Μαϊου 1453, η μαύρη vύχτα της σκλαβιάς κάλυψε τον εθνικό ορίζοντα, και το όνομα της Ελλάδας έσβησε από το χάρτη της Υδρογείου. Για 400 περίπου χρόνια οι Έλληνες δοκίμασαν την καταπίεση και τη σκληρότητα του δυνάστη, που εκδηλωνόταν με σφαγές και διώξεις, αρπαγές και καταστροφές της πεpιουσίας, με βίαιο εξισλαμισμό και παιδομάζωμα. Η ελπίδα όμως και η πίστη δεν έσβησαν από τις καρδιές των Ελλήνων. Έγιναν τpαγούδι και ύμνος, που απλώvοvταν στα χωριά και τις πόλεις, στους κάμπους και στα βουνά και γίνοvταν δύναμη όλων των σκλαβωμέvων Ελλήνων εvαvτίον του βάρβαρου κατακτητή.

Η έλλειψη μορφωμένων Οθωμανώv υποχρέωνε τους Τούρκους να χρησιμοποιούν τους υπόδουλους Έλληνες, ως διοικητικούς υπαλλήλους -ακόμη και ηγεμόνες-, γιατpούς, διερμηνείς και σε άλλες ανώτερες θέσεις του κρατικού μηχανισμού. Παράλληλα, όσοι ακολουθούσαν το επάγγελμα του εμπόρου ή του ναυτικού, δημιουργούσαν μεγάλες περιουσίες και στόλους εμπορικών πλοίων, αποκτώvτας ισχυρή δύvαμη στα χέρια τους. Επίσης, αρκετοί Έλληνες, μορφωμένοι και πλούσιοι, διέπρεπαν σε διάφορες ξένες χώρες.

Τα παραπάνω όπλα, που έμοιαζαν μεταξύ τους αλλά δεν είχαν ενιαίο τύπο, χρησιμοποιήθηκαν από τα τακτικά σώματα, μέχρις όταν άρχισε η σταδιακή αντικατάστασή τους κατά τη διάρκεια του αγώνα από ευρωπαϊκά τυφέκια. Πρέπει να σημειωθεί ότι τόσο στην προεπαναστατική περίοδο όσο και κατά την επανάσταση, είχαν αναπτυχθεί στην ηπειρωτική Ελλάδα βιοτεχνίες και εργαστήρια παραγωγής όπλων με εισαγωγές μηχανισμών από την Ιταλία αλλά και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Τροφοδότης των όπλων της επανάστασης με πυρομαχικά ήταν κυρίως οι μπαρουτόμυλοι των Αφών Σπηλιοτόπουυ στη Δημητσάνα, που ήταν ουσιαστικά η έδρα της πρώτης ελληνικής πολεμικής βιομηχανίας.

Όλοι αυτοί, είτε καταπιεζόμενοι στην υπόδουλη Ελλάδα είτε επιφανείς στο εξωτερικό, καλλιεργούσαν στη σκέψη τους την Επανάσταση και οργάνωσαν την αντίσταση και τον πόλεμο εναντίον του Τούρκου κατακτητή. Οι "Κλέφτες" και οι "Αρματολοί" αποτελούσαν το μαχόμενο στρατό και έκαναν τον ένοπλο αγώνα. Οι μορφωμένοι γενικά και οι κληρικοί δίδασκαν τα ελληνικά γράμματα στα Ελληνόπουλα, τόνωναν το εθνικό φρόνημα και προέτρεπαν το λαό να επαναστατήσει, για να διώξει τον Οθωμανό δυνάστη.


Πηγή: army.gr

Ο πρώτος εορτασμός της 25ης Μαρτίου

 

Η 25η Μαρτίου καθιερώθηκε ως εθνική εορτή της χώρας μας στις 15 Μαρτίου 1838, με διάταγμα του Βασιλέα Όθωνα, που εκτελούσε παράλληλα και τα καθήκοντα του πρωθυπουργού εκείνη την περίοδο. Η πρόταση του Γραμματέα της Επικρατείας (Υπουργού) επί των Εκκλησιαστικών και της Δημόσιας Παιδείας, Γεωργίου Γλαράκη (ηγετικού στελέχους του κόμματος των Ναπαίων ή Ρωσικού Κόμματος), έγινε αμέσως δεκτή από τον Όθωνα, που την είδε και ως μία ευκαιρία να αυξήσει τη δημοτικότητά του.

Στο βασιλικό διάταγμα αναφέρεται μεταξύ άλλων:
...Θεωρήσαντες ότι η ημέρα της 25ης Μαρτίου είναι λαμπρά και καθ’ αυτήν εις πάντα Έλληνα δια την εν αυτή τελουμένην εορτήν του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, είναι προσέτι λαμπρά και χαρμόσυνος δια την κατ’ αυτήν την ημέραν έναρξιν του περί της ανεξαρτησίας αγώνος του ελληνικού Έθνους, καθιερούμεν την ημέραν ταύτην εις το διηνεκές ως ημέραν εθνικής εορτής.
Ο πρώτος εορτασμός της εθνικής επετείου έγινε λίγες ημέρες αργότερα, σύμφωνα με το πρόγραμμα που κυκλοφόρησε στις 18 Μαρτίου. Οι 21 κανονιοβολισμοί το σούρουπο της παραμονής ήταν το προανάκρουσμα. Με την ανατολή του ήλιου ρίφθηκαν εκ νέου 21 κανονιοβολισμοί, ενώ μία μπάντα, που γυρνούσε στους δρόμους της Αθήνας, υπενθύμιζε στους κατοίκους της πρωτεύουσας τη μεγάλη ημέρα.

Στις 8 το πρωί, στρατιωτικά τμήματα παρατάχθηκαν στους δρόμους μεταξύ των των Ανακτόρων (σημερινό κτίριο της Βουλής) και της εκκλησίας της Αγίας Ειρήνης (επί της οδού Αιόλου), όπου θα τελούνταν η επίσημη δοξολογία. Μία ώρα αργότερα, ο Όθωνας και η Αμαλία, ντυμένοι με παραδοσιακές ενδυμασίες, έφθασαν με άμαξα στον καθεδρικό ναό της Αθήνας, επευφημούμενοι από το πλήθος, που είχε συρρεύσει από κάθε γωνιά της Αττικής. Στη δοξολογία παρέστησαν οι αρχές της πόλης, εκπρόσωποι των συντεχνιών και μέλη του διπλωματικού σώματος. Το τέλος της δοξολογίας σήμαναν 21 κανονιοβολισμοί και οι βασιλείς υπό τις συνεχείς επευφημίες του πλήθους πήραν το δρόμο της επιστροφής για το παλάτι.

Το ραντεβού του κόσμου δόθηκε στην Πλατεία του Παλατιού (σήμερα η ευρύτερη περιοχή της πλατείας Συντάγματος), όπου ο Δήμος Αθηναίων είχε στήσει ένα τρόπαιο και γύρω του στήθηκε ένα τρικούβερτο γλέντι μέχρι πρωίας, όπως έγραψαν οι εφημερίδες της εποχής.

Την παράσταση έκλεψε μία ηλικιωμένη κυρία, ονόματι Λέκκα, η οποία θέλησε να σύρει πρώτη το χορό «Σταματήσατε, παιδιά μου, εις εμέ ανήκει ν’ αρχίσω τον χορό, διότι εις αυτό το έδαφος πρόσφερα δύω ανδρείους αδελφούς και τον μοναχόν υιό μου». Της επετράπη να σύρει το χορό, παρότι γυναίκα, «και με δάκρυα στα όμματα συνεχόρευε και συναγάλλετο με τους Έλληνας» (προφανώς ήταν Αρβανίτισσα). Η εικόνα αυτή έκανε μεγάλη εντύπωση στην παρευρισκόμενη γερμανίδα Γιούλια φον Νόρντενπφλιχτ (κυρία επί των τιμών της βασίλισσας Αμαλίας), η οποία δεν δίστασε να την παρομοιάσει με αρχαία Σπαρτιάτισσα.

Όλη την ημέρα η Αθήνα ήταν ένα πανηγύρι, σύμφωνα με τον Τύπο. Το βράδυ φωταγωγήθηκαν με φανούς η Ακρόπολη, τα δημόσια κτίρια, αλλά και πολλά σπίτια. Μεγάλη εντύπωση στους Αθηναίους έκανε ο σχηματισμός ενός μεγάλου φωτεινού σταυρού σε μια πλευρά του Λυκαβηττού.

25η Μαρτίου και Εθνική Επέτειος

 

Κάθε χρόνο στις 25 Μαρτίου τιμούμε και γιορτάζουμε τον ξεσηκωμό των υπόδουλων Ελλήνων κατά του Τούρκου δυνάστη για ελευθερία και  αυτοδιάθεση. Εκ των πραγμάτων είναι η πιο σημαντική ημερομηνία στην ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας, ως αφετηρία της εθνικής παλιγγενεσίας.

Στην πραγματικότητα, η Επανάσταση δεν ξεκίνησε στις 25 Μαρτίου 1821, αλλά λίγες μέρες νωρίτερα στην Πελοπόννησο, μία περιοχή με συμπαγείς ελληνικούς πληθυσμούς και μικρή στρατιωτική παρουσία των Τούρκων. Ο στρατιωτικός και πολιτικός διοικητής της Πελοποννήσου (Μόρα Βαλεσί) Χουρσίτ Πασάς βρισκόταν στα Γιάννινα για να  εξοντώσει τον Αλή Πασά, ο οποίος είχε αυτονομηθεί από την Υψηλή Πύλη. Πριν από την αναχώρησή του, ο Χουρσίτ είχε λάβει διαβεβαιώσεις από τους προεστούς του Μοριά ότι οι φήμες που κυκλοφορούσαν για τον επικείμενο ξεσηκωμό των ραγιάδων ήταν ανυπόστατες.

Αχαιοί και Μανιάτες ερίζουν για το ποιος έριξε την πρώτη τουφεκιά του εθνικού ξεσηκωμού. Στις 21 Μαρτίου αρχίζει η πολιορκία των Καλαβρύτων από τον Σωτήρη Χαραλάμπη και τους Πετμεζαίους.

Είναι η πρώτη πολεμική ενέργεια της Επανάστασης και θα λήξει νικηφόρα μετά από πέντε ημέρες.

Στις 23 Μαρτίου οι Μανιάτες υπό την αρχηγία του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και τη συνεπικουρία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη καταλαμβάνουν την Καλαμάτα και με διακήρυξή τους κάνουν γνωστό στη διεθνή κοινότητα τον ξεσηκωμό των Ελλήνων. Την ίδια ημέρα, οι άνδρες του Αντρέα Λόντου θέτουν υπό τον έλεγχό τους τη Βοστίτσα (σημερινό Αίγιο), ενώ επαναστατικός αναβρασμός επικρατεί στην Πάτρα.  Από την Κωνσταντινούπολη με προορισμό το Άγιο Όρος αναχωρεί ο σερραίος έμπορος και φλογερός πατριώτης Εμμανουήλ Παππάς, προκειμένου να ξεκινήσει την Επανάσταση στη Μακεδονία.

Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου

 

Θεομητορική εορτή της Χριστιανοσύνης, σε ανάμνηση της χαρμόσυνης αναγγελίας από τον αρχάγγελο Γαβριήλ προς την Παρθένο Μαρία ότι πρόκειται να γεννήσει τον Υιό του Θεού. Τελείται στις 25 Μαρτίου.

Σύμφωνα με τον ευαγγελιστή Λουκά (α' 26-38), ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου συνέβη έξι μήνες μετά τη θαυμαστή σύλληψη του Ιωάννη του Προδρόμου από την Ελισάβετ, τη γυναίκα του Ζαχαρία, όταν ο αρχάγγελος Γαβριήλ στάλθηκε από τον Θεό προς την Παρθένο Μαριάμ (Μαρία) για να της ανακοινώσει ότι θα φέρει στον κόσμο τον Υιό του Θεού. Εκείνη την περίοδο, η Μαρία ζούσε στη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας και ήταν μνηστευμένη με τον ξυλουργό Ιωσήφ. Ο Γαβριήλ εμφανίσθηκε ξαφνικά μπροστά στη Μαρία και της απηύθυνε τον χαιρετισμό: «Χαίρε κεχαριτωμένη, ο κύριος μετά σου». Η νεαρή γυναίκα ήταν λογικό να πανικοβληθεί, αλλά ο αρχάγγελος την καθησύχασε: «Μη φοβού Μαριάμ, εύρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ. Και ιδού συλλήψη εν γαστρί και τέξη υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν».

Μόλις συνήλθε από την ταραχή, η Μαρία γεμάτη απορία ρώτησε τον αρχάγγελο πώς θα συλλάβει, αφού δεν γνωρίζει τον άνδρα. Ο Γαβριήλ της αποκρίθηκε ότι το Άγιο Πνεύμα θα την καλύψει σαν σύννεφο και θα ενεργήσει αφανώς και μυστηριωδώς τη σύλληψη του Υιού του Θεού. Και για να γίνει πιο πιστευτός επικαλέστηκε τη θαυμαστή σύλληψη του Ιωάννου του Προδρόμου από την Ελισάβετ. Η Μαρία πείστηκε από τα λόγια του Γαβριήλ («Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτο μοι κατά το ρήμα σου») και ο αρχάγγελος Γαβριήλ «απήλθε».

Η εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου καθιερώθηκε γύρω στον 4ο αιώνα και μετά τον ορισμό της εορτής των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου. Ως είναι ευνόητο, μεταξύ των δύο αυτών εορτών υπάρχει στενή σχέση και έπρεπε ο εορτασμός του Ευαγγελισμού να τοποθετηθεί 9 μήνες πριν από τη Γέννηση του Χριστού, ήτοι στις 25 Μαρτίου. Το εκκλησιαστικό γεγονός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου αναφέρεται και στο Κοράνιο, το ιερό βιβλίο των Μουσουλμάνων (19:16-22), μία ακόμη απόδειξη της βαθιάς επιρροής του Μωάμεθ από τη χριστιανική διδασκαλία.

Το απολυτίκιο του Ευαγγελισμού
Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον
και του απ’ αιώνος μυστηρίου η φανέρωσις.
Ο υιός του Θεού υιός της Παρθένου γίνεται
και Γαβριήλ την χάριν ευαγγελίζεται.
Διό και ημείς συν αυτώ τη Θεοτόκω βοήσωμεν:
Χαίρε κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου.
Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου έχει επηρεάσει πολλούς και σημαντικούς εικαστικούς καλλιτέχνες, όπως οι Ντούτσιο, Λεονάρντο Ντα Βίντσι, Πάολο Ντε Ματέις, Καραβάτζιο, Μποτιτσέλι, Τζιότο, Ρούμπενς, Ελ Γκρέκο (Δομήνικος Θεοτοκόπουλος) και Ντονατέλο.

Σαν Σήμερα

 
25/03/1771: Παλαιών Πατρών Γερμανός, κατά κόσμον Γεώργιος Κόζης, ο μητροπολίτης που ύψωσε το λάβαρο της Ελληνικής Επανάστασης. (Θαν. 30/5/1826)

 
25/03/1838: Γιορτάζεται για πρώτη φορά επισήμως, με διάταγμα του βασιλιά Όθωνα, η επέτειος της 25ης Μαρτίου 1821.

 
25/03/1884: Τελούνται στην Αθήνα τα εγκαίνια του μεγαλύτερου νοσοκομείου των Βαλκανίων, του «Ευαγγελισμού της Θεοτόκου» (γνωστού σήμερα ως «Ευαγγελισμός»), παρουσία του βασιλιά Γεωργίου Α’, της βασίλισσας Όλγας, σύσσωμης της Βουλής, των Αρχών των Αθηνών και πλήθους κόσμου. Ο πρώτος ασθενής θα εισαχθεί στις 13 Απριλίου.

 
25/03/1896: Ανήμερα της 75ης επετείου από την έναρξη της Επανάστασης του ’21, αρχίζουν στην Αθήνα οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες.

25/03/1932: Γίνονται από την κυβέρνηση του Ανδρέα Μιχαλακοπούλου τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη, στην πλατεία μπροστά στα παλιά Ανάκτορα της σημερινής Βουλής.

 
25/03/1957: Υπογράφεται στη Ρώμη η Συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (ΕΟΚ), νυν Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2016

Σαν Σήμερα

 
24/03/1821: Οι Ντρέδες -οι Αρβανίτες της Άνω Μεσσηνίας- ξεσηκώνονται κατά των Τούρκων, με αρχηγό τον Γιαννάκη Μέλλιο.

Δευτέρα 14 Μαρτίου 2016

Καθαρά Δευτέρα - Κούλουμα

 

Η Καθαρά Δευτέρα είναι η πρώτη ημέρα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, της νηστείας του Πάσχα.

Από τους λαογράφους θεωρείται ο επίλογος των βακχικών εορτών της Αποκριάς, οι οποίες ουσιαστικά αρχίζουν την Τσικνοπέμπτη και τελειώνουν την Καθαρά Δευτέρα.

Σε ορισμένες περιοχές της Ελλάδος την Καθαρά Δευτέρα «καθαρίζουν» ό,τι απόμεινε από τα μη νηστίσιμα φαγητά της αποκριάς, Σε άλλα μέρη της Ελλάδας, όπως π.χ. στην Ήπειρο, οι νοικοκυρές καθαρίζουν τις κατσαρόλες και όλα τα χάλκινα σκεύη από τα λίπη της αποκριάς με ζεστό σταχτόνερο μέχρι ν’ αστράψουν και βάφουν άσπρα τα πεζοδρόμια.

Το πιάτο της ημέρας περιλαμβάνει νηστίσιμα, ως αποτοξίνωση από το πλούσιο φαγοπότι της Αποκριάς. Χαλβάς, ταραμάς, ελιές, πίκλες, θαλασσινά, φασολάδα, βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Τα νηστίσιμα συνοδεύονται από τη λαγάνα, ένα είδος άρτου χωρίς προζύμι, με ελλειπτικό σχήμα και πεπλατυσμένος για να ψήνεται εύκολα. Σχετικός και ο δημοτικός σατυρικός θρήνος:
Τ' ακούτε τι παράγγειλε η Καθαρή Δευτέρα;
Πεθαίν΄ ο Κρέος, πέθανε, ψυχομαχάει ο Τύρος
σηκώνει ο Πράσος την ουρά κι ο Κρέμμυδος τα γένεια
Μπαλώστε τα σακούλια σας, τροχίστε τα λεπίδια
και στον τρανό τον πλάτανο, να μάσουμε στεκούλια.
Ο εορτασμός της Καθαράς Δευτέρας στις εξοχές λέγεται Κούλουμα. Η ετυμολογία της λέξης έχει λατινική (κολούμνα=κολώνα ή κούμουλους=σωρός, κορυφή) ή αλβανική προέλευση (κόλουμ=καθαρός). Στον Δήμο Αθηναίων τα Κούλουμα γιορτάζονται στον Λόφο του Φιλοππάπου, όπως και σε πολλούς Δήμους της χώρας, με προσφορά φασολάδας και νηστίσιμων στους δημότες.

Απαραίτητο συμπλήρωμα της Καθαράς Δευτέρας αποτελεί το πέταγμα του χαρταετού, με τα ποικίλα χρώματα και σχέδια, από μικρούς και μεγάλους, πιθανόν για να πετάξουν μακριά κάθε έγνοια του χειμώνα, μια και μπαίνει η άνοιξη και όλα, τουλάχιστον στη φύση, είναι πιο χαρούμενα λόγω της ανθοφορίας και της βελτίωσης του καιρού.

Η έντονη αθυροστομία και η καυστική σάτιρα είναι από τα χαρακτηριστικά της Καθαράς Δευτέρας σε πολλούς εορτασμούς της ανά την επικράτεια:
  • Ο Αλευροπόλεμος στο Γαλαξίδι, είναι ένα έθιμο που διατηρείται από το 1801. Εκείνα τα χρόνια, παρόλο που το Γαλαξίδι τελούσε υπό την τουρκική κατοχή, όλοι οι κάτοικοι περίμεναν τις Αποκριές για να διασκεδάσουν και να χορέψουν σε κύκλους. Ένας κύκλος για τις γυναίκες, ένας για τους άντρες. Φορούσαν μάσκες ή απλώς έβαφαν τα πρόσωπά τους με κάρβουνο. Στη συνέχεια προστέθηκε το αλεύρι, το λουλάκι, το βερνίκι των παπουτσιών και η ώχρα.
  • Βλάχικος Γάμος στη Θήβα. Είναι ένα έθιμο που φθάνει στις μέρες μας περίπου από το 1830, μετά την απελευθέρωση των ορεινών περιοχών. Οι Βλάχοι, δηλαδή οι τσοπάνηδες από τη Μακεδονία, την Ήπειρο, τη Θεσσαλία και τη Ρούμελη, εγκατέλειψαν τότε την άγονη γη τους και βρήκαν γόνιμο έδαφος νοτιότερα. Το θέαμα είναι έξοχο, η γαμήλια πομπή πολύχρωμη, η μουσική που τη συνοδεύει (πίπιζες, νταούλια κ.ά.) εξαιρετικά ζωντανή.
  • Του Κουτρούλη ο Γάμος στη Μεθώνη Μεσσηνίας. Καρναβαλίστικος γάμος, που κρατάει από τον 14ο αιώνα. Στις μέρες μας, το ζευγάρι των νεονύμφων είναι δύο άντρες, που μαζί με τους συγγενείς πηγαίνουν στην πλατεία, όπου γίνεται ο γάμος με παπά και με κουμπάρο. Διαβάζεται το προικοσύμφωνο και ακολουθεί τρικούβερτο γλέντι.
  • Στη Μεσσήνη Μεσσηνίας γίνεται η αναπαράσταση της εκτέλεσης μιας γερόντισσας, της γριάς Συκούς, που κατά την παράδοση, κρεμάστηκε στη θέση Κρεμάλα της πόλης, με εντολή του Ιμπραήμ Πασά, επειδή είχε το θάρρος, εξηγώντας του ένα όνειρο που είχε δει, να του πει ότι η εκστρατεία του και ο ίδιος θα είχαν οικτρό τέλος από την αντίδραση και το σθένος των επαναστατημένων Ελλήνων. Μετά την αναπαράσταση, μπορεί κάθε επισκέπτης να "κρεμαστεί" από τους ψευτοδήμιους της κρεμάλας. Το απόγευμα της Καθαράς Δευτέρας γίνεται η παρέλαση με μαζορέτες, άρματα, μεταμφιεσμένους μικρούς και μεγάλους και χορευτικά συγκροτήματα.
  • Μπουρανί στον Τύρναβο. Μπουρανί είναι μία χορτόσουπα δίχως λάδι, γύρω από την προετοιμασία της οποίας στήνεται ολόκληρο το σκηνικό του παιχνιδιού με φαλλικά σύμβολα και τολμηρά πειράγματα από τους μπουρανίδες.
  • Στην Κάρπαθο λειτουργεί το Λαϊκό Δικαστήριο Ανήθικων Πράξεων. Κάποιοι κάνουν άσχημες χειρονομίες σε κάποιους άλλους και συλλαμβάνονται από τους Τζαφιέδες (χωροφύλακες) για να οδηγηθούν στο Δικαστήριο, που το αποτελούν οι σεβάσμιοι του νησιού. Τα αυτοσχέδια αστεία και τα γέλια ακολουθεί τρικούβερτο γλέντι.
  • Στις κοινότητες Ποταμιά, Καλόξιδο και Λιβάδια της Νάξου οι κάτοικοι ντύνονται Κορδελάτοι ή Λεβέντες. Οι Κορδελάτοι είναι φουστανελοφόροι και η δεύτερη ονομασία τους Λεβέντες αποδίδεται στους πειρατές. Από κοντά τους ακολουθούν και οι ληστές, οι Σπαραρατόροι, που αρπάζουν τις κοπέλες για να τις βάλουν με το ζόρι στο χορό και στο γλέντι, που κρατάει ως το πρωί.
  • Στα χωριά Μέρωνα και Μελιδόνια του Ρεθύμνου αναβιώνουν έθιμα όπως το κλέψιμο της νύφης, ο Καντής, το μουντζούρωμα, τα οποία, σε συνδυασμό με το καλό κρασί και τους ήχους της λύρας, αποτελούν μια μοναδική εμπειρία.
  • Στη Σκύρο, σχεδόν όλοι οι κάτοικοι με παραδοσιακές ενδυμασίες κατεβαίνουν στην πλατεία του νησιού, όπου χορεύουν και τραγουδούν τοπικούς σκοπούς.

Ευαγόρας Παλληκαρίδης 26/02/1938-14/03/1957 ΑΘΑΝΑΤΟΣ !!!

 

Ευαγόρας Παλληκαρίδης 26/02/1938-14/03/1957 ΑΘΑΝΑΤΟΣ !!!
Ένας νέος σε ηλικία που έγινε Ήρωας όχι μόνο επειδή πρέσβευε γενικότερα τα ΗΘΗ-ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ-ΠΙΣΤΕΥΩ του-μας αλλά και επειδή διατήρησε μέχρι τέλους την ξεκάθαρη στάση του για αυτά, ένα πραγματικό υγιές πρότυπο για τους νέους της Πατρίδος μας από τον σωματικό θάνατό (14 Μαρτίου 1957) του και την ψυχική του Ανάσταση έως και σήμερα. Να μην ξεχάσουμε λοιπόν αυτό το παλληκάρι, αυτό τον πνευματικό φίλο μας και συναγωνιστή, ας συλλογιστούμε πώς έστω και να είχαμε λίγο από αυτό το θάρρος θα είχαμε ξεπεράσει σίγουρα αυτήν την σε πολύ μικρότερη κλίμακα 'κρίση' σε αυτήν την εποχή οικονομική κατάρρευση και όχι όπως τότε πολεμική σύγκρουση. Σήμερα ας είναι η απαρχή της "ενεργοποίησης" της νεολαίας μας ώστε να είναι η δύναμη όλων των Ελλήνων. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει Ευαγόρα φίλε και συμπαραστάτη στον αγώνα των ζωών μας στην καθημερινότητα που εσύ μας δίνεις το κουράγιο, που με τα δικά σου χνώτα χάραξες, στον αγώνα του Ελληνισμού μας, στον αγώνα της διατήρησης των Ηθών-Αξιών-Παραδόσεων-Πιστεύω μας.
 
Απαγχονίστηκε στις 14 Μαρτίου 1957, σε ηλικία μόλις 19 ετών. Ήταν ο νεαρότερος αλλά και ο τελευταίος αγωνιστής που απαγχονίστηκε από τους Άγγλους.
Συγκεκριμένα:
Τα μεσάνυχτα της 13ης Μαρτίου 1957 οδηγείται στην αγχόνη. Τραγουδά τον Εθνικό Ύμνο. Δύο λεπτά αργότερα (14 Μαρτίου) η καταπακτή ανοίγει και ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης περνά στην αιωνιότητα.
 
Βασίλειος Σ. Κεσίδης

Ευαγόρας Παλληκαρίδης 1938 – 1957

Ευαγόρας Παλληκαρίδης 

Μάρτυρας του αγώνα των ελληνοκυπρίων για την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού και την Ένωση της Μεγαλονήσου με την Ελλάδα.

Γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1938 στο χωριό Τσάδα, της επαρχίας Πάφου. Μπήκε νωρίς στον αγώνα, από τα μαθητικά του χρόνια κιόλας. Το 1953, σε ηλικία 15 ετών, κατεβάζει και τεμαχίζει την αγγλική σημαία στο Κολέγιο της Πάφου, κατά την ημέρα στέψης της Βασίλισσας Ελισάβετ στο Λονδίνο. Δύο χρόνια αργότερα, συλλαμβάνεται ως μέλος της νεολαίας της ΕΟΚΑ, επειδή συμμετείχε σε παράνομη πορεία.

Στις 18 Δεκεμβρίου 1956 συλλαμβάνεται εκ νέου και κατηγορείται για κατοχή και διακίνηση παράνομου οπλισμού. Η δίκη του ορίζεται για τον Μάρτιο του 1957. Στη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας δεν αφήνει περιθώρια στους δικηγόρους του για να τον υπερασπιστούν. Παραδέχεται την ενοχή του, με αξιοθαύμαστο τρόπο: «Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Ό,τι έκαμα το έκαμα ως Έλλην Κύπριος όστις ζητεί την Ελευθερίαν του. Τίποτα άλλο».

Την επομένη της καταδίκης του Παλληκαρίδη σε θάνατο, ο κόσμος ξεσηκώνεται για να σώσει τον νεαρό μαθητή. Οι εκκλήσεις για την απονομή χάριτος από την Ελλάδα, την Αγγλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες απορρίπτονται από τον άγγλο κυβερνήτη Τζον Χάρντινγκ και την αγγλική διπλωματία.

Ο Βαγορής, όπως ήταν το χαϊδευτικό του, δεν πτοείται. Στο τελευταίο γράμμα του δηλώνει: «Θ' ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Ίσως αυτό να 'ναι το τελευταίο μου γράμμα. Μα πάλι δεν πειράζει. Δεν λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το καθετί. Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα, τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί.»

Τα μεσάνυχτα της 13ης Μαρτίου 1957 οδηγείται στην αγχόνη. Τραγουδά τον Εθνικό Ύμνο. Δύο λεπτά αργότερα (14 Μαρτίου) η καταπακτή ανοίγει και ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης περνά στην αιωνιότητα.

Σαν Σήμερα

14/03/1921: Το Α΄ Σώμα Στρατού, μετά από σκληρές μάχες, καταλαμβάνει για πρώτη φορά το Αφιόν Καραχισάρ και προωθείται περίπου 50 χιλιόμετρα ανατολικά από αυτό. Εξαιτίας της σύμπτυξης του Σώματος, το Αφιόν Καραχισάρ στις 25 Μαρτίου εκκενώνεται από τις ελληνικές δυνάμεις. 

 
14/03/1957Απεβίωσε ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ήρωας του κυπριακού αγώνα της ανεξαρτησίας. (Γεν. 27/2/1938)

Σάββατο 12 Μαρτίου 2016

ΚΑΛΟ 3ΗΜΕΡΟ


Σαν Σήμερα

12/03/1921: Το Α΄ Σώμα Στρατού, μετά από σκληρό αγώνα, καταλαμβάνει την οχυρωμένη τοποθεσία και την πόλη Τουμλού Μπουνάρ της Μικράς Ασίας. 

 
12/03/1990: Πραγματοποιείται στο Πάντειο Πανεπιστήμιο το πρώτο ντιμπέιτ μεταξύ πολιτικών αρχηγών στην Ελλάδας. Συμμετείχαν οι πρόεδροι της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, του ΠΑΣΟΚ, Ανδρέας Παπανδρέοου και του ΚΚΕ, Χαρίλαος Φλωράκης, εν όψει των εκλογών της 8ης Απριλίου.
 
 
12/03/2005: Απεβίωσε ο Σταύρος Κουγιουμτζής, συνθέτης. (Να 'τανε το '21..., Μην μου θυμώνεις μάτια μου, Το σακάκι μου κι αν στάζει) (Γεν. 1932)

Τρίτη 1 Μαρτίου 2016

Η ΠΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ

 

Ένα εξαιρετικό βίντεο του αγαπητού Στρατηγού έ.α. Χρήστου Κατσάτου αφιερωμένο στα υπέρ Πατρίδος πεσόντα παιδιά του τραγικού συμβάντος της 11ης Φεβρουαρίου 2016 στην νήσο της Κινάρου.

Υποπλοίαρχος Αναστάσιος Τουλίτσης ΠΝ

Υποπλοίαρχος Κωνσταντίνος Πανανάς ΠΝ 

Ανθυπασπιστής Ελευθέριος Ευαγγέλου 

ΗΡΩΙΚΑ ΠΕΣΟΝΤΕΣ-ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΟΝΤΕΣ

«Μάρτης» ή «Μαρτιά»

 

Ο Μάρτης ή Μαρτιά είναι ένα παμπάλαιο έθιμο, με βαλκανική διασπορά. Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια, όπου οι μύστες έδεναν μια κλωστή, την Κρόκη, στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι, όπως παρατηρεί ο λαογράφος Νικόλαος Πολίτης.

Σύμφωνα με το έθιμο, την 1η του Μάρτη, οι μητέρες φορούν στον καρπό του χεριού των παιδιών τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον Μάρτη ή Μαρτιά, για να τα προστατεύει από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, που είναι ιδιαίτερα βλαβερός, σύμφωνα με τις λαϊκές δοξασίες. Ο Μάρτης προφυλάσσει επίσης, όπως πιστεύεται, από τα κουνούπια και τους ψύλλους και ακόμα απομακρύνει τις αρρώστιες και άλλα κακά.

Τον φτιάχνουν την τελευταία μέρα του Φλεβάρη και τον φορούν την πρώτη μέρα του Μάρτη, πριν βγουν από το σπίτι. Σε μερικές περιοχές ο Μάρτης φοριέται στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού σαν δαχτυλίδι για να μην σκοντάφτει ο κάτοχός του.

Το βραχιολάκι αυτό το βγάζουν στο τέλος του μήνα, ή το αφήνουν πάνω στις τριανταφυλλιές όταν δουν το πρώτο χελιδόνι, για να τον πάρουν τα πουλιά και να χτίσουν τη φωλιά τους ή το καίνε με το αναστάσιμο φως του Πάσχα.

Η Χριστιανική Εκκλησία δια του Ιωάννου του Χρυσοστόμου θεωρεί το έθιμο ειδωλολατρικό ήδη από το 5ο αιώνα.

Η ιστορία του ΠΡΟ-ΠΟ

Το πρώτο δελτίο ΠΡΟ-ΠΟ 

Παιγνίδι αμοιβαίου στοιχήματος με ποδοσφαιρικούς αγώνες, από τα αρχικά γράμματα των λέξεων Προγνωστικά Ποδοσφαίρου. Απαιτεί από τον παίκτη πρόβλεψη και τύχη. Στην Ελλάδα έκανε την εμφάνισή του την 1η Μαρτίου 1959.

Η ιδέα ανήκε στον Κωνσταντίνο Γ. Καραμανλή, ο οποίος θέλησε να αξιοποιήσει προς όφελος του κρατικού ταμείου την εγγενή αδυναμία του Έλληνα προς τον τζόγο και να τη συνδυάσει με την αγάπη του για το ποδόσφαιρο. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '50, η μόνη διέξοδος για τον τζογαδόρο ήταν η χαρτοπαιξία και δευτερευόντως τα υπό κρατική εποπτεία λαχεία. Τώρα θα του δινόταν μία ακόμη διέξοδος, επ' ωφελεία και του κοινωνικού συνόλου. Η πρόθεση του Καραμανλή, όταν δημοσιοποιήθηκε, ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών από την αντιπολίτευση, κεντρώα και αριστερή, που τον κατηγόρησε για ανηθικότητα και διαφθορά, αποκαλώντας τον πρωθυπουργό του τζόγου.

Το 1958 ιδρύθηκε ο Οργανισμός Προγνωστικών Αγώνων Ποδοσφαίρου (ΟΠΑΠ), ένας αποκεντρωμένος δημόσιος οργανισμός, που ανέλαβε τη διοργάνωση του παιγνιδιού, αντιγράφοντας το ιταλικό TotoCalcio. Την Κυριακή 1η Μαρτίου 1959 έγινε ο πρώτος διαγωνισμός. Χιλιάδες Έλληνες ανταποκρίθηκαν και έσπευσαν στα λιγοστά τότε πρακτορεία να προβλέψουν την έκβαση 12 αγώνων με τα σημεία 1, 2, Χ και να καταθέσουν τον οβολό τους. Ανάμεσα στους αγώνες δέσποζε το ντέρμπι των αιωνίων, στο οποίο επικράτησε ο Ολυμπιακός με 2-0.

Συνολικά, στον πρώτο διαγωνισμό συμπληρώθηκαν 213.670 στήλες και οι εισπράξεις ανήλθαν σε 1.004.778 δραχμές. Από τη διαλογή που ακολούθησε, βρέθηκε ένα και μοναδικό 12άρι, που ανήκε στον αθηναίο δικηγόρο Νίκο Πάσσαρη και κέρδισε 228.360 δραχμές, ποσό ιδιαίτερα σημαντικό για την εποχή. Την επομένη, ο κύριος Πάσαρης ήταν το πρόσωπο της ημέρας και πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες. Στους μεγάλους χαμένους του πρώτου δελτίου, οι διεθνείς παίχτες του Παναθηναϊκού Λάκης Πετρόπουλος και Βαγγέλης Πανάκης, οι οποίοι είχαν προβλέψει νίκη της ομάδας τους επί του Ολυμπιακού κι έτσι περιορίστηκαν στις 4.757 δραχμές που πήρε ο καθένας από τους 47 11άρηδες.

Το νέο παιγνίδι αγκαλιάστηκε αμέσως από τον κόσμο κι έγινε η μοναδική πηγή εσόδων για τον Ελληνικό Αθλητισμό για τα επόμενα 31 χρόνια, ο «αιμοδότης του ελληνικού αθλητισμού», όπως λεγόταν. Χάρη στην εμφάνιση και την επιτυχία του ΠΡΟ-ΠΟ δημιουργήθηκε η Α' Εθνική Κατηγορία από την περίοδο 1959 - 1969, το πρώτο ενοποιημένο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου στην Ελλάδα. Τον Μάρτιο του 1965 προστέθηκε και 13ος αγώνας και οι κατηγορίες των νικητών αυξήθηκαν σε τρεις: 13ρηδες, 12ρηδες και 11ρηδες.

Από το 1990 ο ΟΠΑΠ άρχισε να προσφέρει νέα παιχνίδια στην πελατεία του (Λόττο, Στοίχημα, Κίνο κ.ά.), με αποτέλεσμα την υποχώρηση του ΠΡΟ-ΠΟ. Η προσπάθεια του Οργανισμού να το αναζωογονήσει (Σούπερ 13, ΠΡΟΠΟ 14&7) δεν απέδωσε τα αναμενόμενα. Σήμερα, το μερίδιό του στον τζίρο του ΟΠΑΠ δεν ξεπερνά το 3%. Ο παίκτης του 21ου αιώνα ζει και αναπνέει για το Στοίχημα και το ΚΙΝΟ.

Σχετικά...

Ο ελληνικός κινηματογράφος έπιασε αμέσως τον λαϊκό σφυγμό και την ίδια χρόνια με την έναρξη του ΠΡΟΠΟ μας έδωσε την πρώτη ταινία με σχετικό θέμα. Πρόκειται για την κωμωδία του Γιάννη Δαλιανίδη Λαός και Κολωνάκι, με ήρωα έναν άφραγκο γαλατά (Κώστας Χατζηχρήστος), που πιάνει την καλή με ένα 12κάρι και φλερτάρει μια καταχρεωμένη γόησσα του Κολωνακίου (Ρίκα Διαλυνά), η οποία τον γλυκοκοιτάζει για τα λεφτά του.

Σαν Σήμερα

 
01/03/1862: Ο κυβερνητικός στρατός καταστέλλει με αιματηρό τρόπο την εξέγερση που εκδηλώθηκε στο Ναύπλιο και σε άλλες περιοχές της Πελοποννήσου κατά του Όθωνα (Ναυπλιακή Επανάσταση).
 
01/03/1914: Τμήματα Τουρκαλβανών, δυνάμεως περίπου 700 ενόπλων ανδρών, επιχειρούν να εισβάλουν στη Χειμάρρα (χωριό Βούνο), αλλά αποκρούονται, μετά από σκληρό αγώνα, από τμήματα του στρατού της Αυτόνομης Βόρειας Ηπείρου. Οι συγκρούσεις αυτές αποτελούν την έναρξη του ένοπλου αγώνα των Βορειοηπειρωτών, ο οποίος συνεχίζεται με επιτυχία μέχρι τις 17 Μαΐου 1914, οπότε οι Αλβανοί αναγκάζονται να υπογράψουν το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας, με το οποίο αναγνωρίζεται η αυτονομία της Βόρειας Ηπείρου.  
 
 
01/03/1935: Φιλοβενιζελικό στρατιωτικό κίνημα καταστέλλεται από τον Γεώργιο Κονδύλη. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος διαφεύγει στην Ιταλία. 
 
01/03/1945: Δύναμη 513 Ιερολοχιτών, υπό τον Αντισυνταγματάρχη Τρύφωνα Τριανταφυλλάκο, καταλαμβάνει τη νήσο Τήλο μετά από σκληρό αγώνα. Οι απώλειες των Γερμανών είναι 20 νεκροί και 142 αιχμάλωτοι, ενώ των Ιερολοχιτών 2 νεκροί και 2 τραυματίες.